Een goede vriend van mij belde me pas op. Hij gaf aan dat hij het jammer vond dat ik niet vaker belde en hij zei dat hij het fijn zou vinden als ik vaker contact op zou nemen met hem.
Acuut voelde ik een appèl om hiernaar te handelen, waardoor ik me niet meer vrij voelde in mezelf en er een spanning ontstond in mijn lijf.
Dit appèl ken ik maar al te goed. De overtuiging ‘ik moet ervoor zorgen dat de ander zich goed voelt’ zit diep in mijn systeem, waar ik eindeloos vaak naar heb gehandeld, maar waardoor ik ook vaak uit contact ben gegaan met wat ik zelf echt wilde.
In plaats van aan te geven dat ik dit zou doen, vertelde ik hem dat ik voelde dat ik niet wilde bellen omdat hij dat graag wilde, want dan voelde het voor mij als een ‘moetje’.
Ik gaf aan dat ik graag wilde bellen, maar wel als ik daar uit mezelf behoefte aan had.
Het voelde spannend om dit uit te spreken, omdat ik wist dat dit niet was wat hij wilde horen.
Ik besefte me dat ik hem hiermee teleurstelde, of erger nog, dat dit een einde kon betekenen in onze vriendschap.
Het telefoongesprek eindigde dan ook niet prettig. Mijn vriend was voelbaar geraakt en gaf dat hij tijd nodig had om te kijken of, en zo ja hoe hij in onze vriendschap wilde staan nu ik dit had uitgesproken. En zo eindigde ons telefoongesprek.
In mijn lijf kon ik voelen hoe ik aan de ene kant een goed gevoel voelde, want ik had op een rustige en eerlijke manier uitgesproken wat ik echt voelde. Aan de andere kant voelde ik ook angst om hem kwijt te zijn, schuld dat ik hem nu had teleurgesteld en leegte nu ons contact er niet meer was. Ik besloot deze gevoelens vol toe te staan in mijn lijf, want dit waren precies de gevoelens waar ik zo vaak van ben weggegaan in mijn leven.
En ook al heeft deze vriendschap zich na een aantal weken radiostilte uiteindelijk enorm veel vrijer en daardoor mooier gemaakt, is de uitkomst van werkelijk handelen vanuit jezelf altijd weer een risico waarvan je de uitkomst niet weet.
Maar 1 ding win je er sowieso mee: jezelf.
In mijn optiek staan we steeds weer voor de keuze:
– Wil ik de verbinding met de ander koste wat het kost behouden, waardoor ik het risico loop de verbinding met mezelf te verliezen?
– Of blijf ik trouw aan mezelf en durf ik dit op een eerlijke manier uit te spreken met open hart? Wetende dat ik hiermee het risico loop dat ik de verbinding met de ander verlies en ik heb te dealen met gevoelens in mezelf waar ik altijd zo van ben weggegaan.
Als ik op deze manier ga kijken, worden zelfs de lastigste situaties met mensen een kans om oude schaduwgevoelens nog meer welkom te heten en nog meer de hoofdrol te gaan spelen in mijn eigen leven…