Een aantal jaar geleden ben ik verliefd geworden op een andere man. Hoewel ik wist dat ik met deze man nooit een toekomst zou willen of dat ik weg zou willen bij mijn partner, was het gevoel niet te onderdrukken en had het me kennelijk iets te vertellen. Ik kwam voor een ingewikkeld dilemma te staan: Moet ik trouw blijven aan mezelf of aan mijn relatie? Hieronder neem ik je mee in mijn proces.

In alle wanhoop ben ik naar mijn coach gegaan. “Wat moet ik in godsnaam doen? Ik voel zo sterk de behoefte om het aan te gaan met deze man, maar ik ben als de dood dat ik mijn man zo kwets en dat ik mijn hele huwelijk kapot maak. Ik wil dit gevoel helemaal niet voelen en ik begrijp niets meer van mezelf.”

Verwelkom je gevoel

Mijn coach gaf toen het volgende advies: “Of jouw partner zich gekwetst voelt of niet, dat is niet jouw probleem. Dat is aan hem. En of jullie huwelijk hierdoor kapot zal gaan of niet, dat weet je inderdaad ook niet, dat zal je pas achteraf weten. Wat ik wel weet is dat jij voor de uitdaging staat om jouw gevoelens toe te staan én dit thuis te gaan delen. Als je dit gevoel namelijk gaat wegstoppen, sluit je een deel van je hart, wat zowel voor jezelf als voor jullie relatie ellende teweeg zal brengen. Als je het wel gaat leven maar je doet het stiekem, dan gooi je een bom onder jullie relatie. Daarmee beschadig je het vertrouwen namelijk zodanig, dat de kans groot is dat je het fundament in één klap kapot gooit. Dus heet je gevoel welkom, deel alles wat er in je leeft en gebruik je hoofd om te bedenken hoe jij hiermee om wilt gaan. En bovenal: blijf in contact met je man. Oók als hij angst, woede, verdriet, jaloezie, machteloosheid, eigen verlangens of wat dan ook tegenkomt. Ga het aan met elkaar. De uitkomst weet je niet. Wat je dan wél weet is dat jij trouw bent gebleven aan jezelf en jij jezelf vol hebt ingebracht in jullie relatie.”

Verlangens ontdekken

Intuïtief voelde ik dat dit voor mij inderdaad de enige manier was om met mijn gevoel om te gaan. En doorgaan op de oude voet zou sowieso niet tot een goede uitkomst gaan leiden. Ik besloot dan ook het advies te volgen en te vertrouwen op een goede uitkomst. Dit was geen makkelijke periode en de gesprekken met mijn man waren ook zeker niet altijd alleen maar redelijk, liefdevol en begripvol. Soms knalde het stevig tussen ons. En toch zijn we het samen aangegaan. We bespraken wat deze andere man zo in mij raakte. Maar ook wat het vervolgens allemaal losmaakte in mijn man. Wat er niet goed liep in onze eigen relatie, wat we zo misten bij elkaar en wat we verlangden. We begonnen in te zien dat we elkaar de afgelopen jaren langzaamaan kwijt waren geraakt.

Contact met onszelf kwijtgeraakt

Mijn partner besefte door onze gesprekken dat hij mij veel te lang had gepleased in de hoop mij gelukkig te maken. Daardoor was hij niet alleen zichzelf kwijtgeraakt, maar ook zijn eigen kracht, levenslust en energie. Hij had in zekere zin een beweging gemaakt die voor een belangrijk deel was voortgekomen uit zijn geschiedenis. En ik op mijn beurt besefte me dat ik zo lang bezig was geweest om mijn vent maar te veranderen, en dat precies dat hem juist uít zijn kracht had gehaald. En ook bij mij was mijn gedrag voortgekomen uit angst om hem te verliezen én mijn moeite om me over te geven aan mijn man, wat weer voortkwam uit trauma’s uit mijn verleden. En door steeds maar bezig te zijn geweest met hem, was ik op een bepaalde manier óók mezelf kwijtgeraakt.

Een stevig fundament

Er ontstonden gesprekken tussen ons die we nooit eerder hadden gevoerd. In plaats van bezig te zijn met de ander, gingen we delen wat er allemaal leefde in onszelf, waardoor de liefde steeds meer ging stromen tussen ons. Nooit, maar dan ook nooit had ik verwacht dat dít de uitkomst zou zijn van mijn gevoelens voor een andere man! Dit betekende overigens niet dat mijn gevoelens voor de ander meteen voorbij waren, of dat mijn man en ik daarna nooit meer in heftig vaarwater zijn gekomen. Maar één ding besefte ik wel: wat er ook nog gaat spelen in ons huwelijk, het vertrouwen dat we alles eerlijk zullen inbrengen en het samen aangaan is sindsdien een diepgeworteld gevoel geworden. Het is nu een prachtig fundament onder onze relatie en het heeft onze liefde enorm versterkt. En achteraf gezien ben ik mega trots op ons beiden hoe we dit zijn aangegaan én zijn gebleven!

Trouw zijn aan jezelf

Ik wil hier overigens absoluut niet mee zeggen dat ik een voorstander ben van vreemdgaan, of dat een partner maar gewoon alles moet accepteren. Wat ik wil zeggen is: durf je werkelijk trouw te zijn aan jezelf en je eigen gevoelens? Durf je vól in te brengen wat er leeft in jou, óók als dat mogelijk kwetsend of angstig is voor je partner? En kan je ook blijven als je partner dingen zegt of doet die jou diep raken? Hoe spannend ook, precies hierdoor kan het hart open blijven en kan de liefde stromen. En ja, het vraagt behoorlijk wat moed om het risico aan te gaan en de sprong in het diepe te wagen zonder de uitkomst zeker te weten. Maar ja, liefde en controle of zekerheid gaan nou eenmaal bijzonder slecht samen…’